Kijk eens hoe ver ik kan?!

Ouder- & Kindcoach
De verbindingslijn tussen ouder en kind is ongelooflijk krachtig.
De aanwezigheid hiervan ervaarde ik al toen ik nog als leerkracht voor de klas stond en het tijdens de 10 minuten gesprekken liever over vader of moeder wilde hebben dan over hun kind. Niet omdat ik mij wilde mengen in opvoedkundige kwesties, maar omdat ik zag dat het kind iets aan papa of mama te vertellen had. En dat 'iets' ging over iets wat papa of mama heel diep van binnen had weggestopt...
Destijds had ik er niet de kennis en de tools voor om dit terug te geven en zat ik zéker niet op de juiste stoel om dit te doen. De kennis kwam pas na het volgen van de jaartraining tot Kindertolk en het praktiseren van die kennis toen ik mijn eigen praktijk had.

Onzichtbare wereld 
In mijn werk begeleid ik zowel kinderen als hun ouders en vlecht ik mijn kennis als Kindertolk daar doorheen.
Een Kindertolk leert om op een andere manier te luisteren naar de taal -de woorden- die er gebruikt worden. Deze woorden vertellen iets over een onzichtbare wereld waarin er heel helder vertelt wordt over iets wat er in deze wereld weer gezien, gehoord of gevoeld mag worden. 
Maar het zijn niet alleen de woorden waar op een andere manier naar geluisterd wordt. Ook het gedrag wat een kind laat zien kan een uitnodiging zijn voor de ouder om anders naar dit gedrag te kijken. Dit was precies wat er bij het volgende gezin gebeurde...
Een prachtig stukje over hoe o.a. broekplassen kan laten zien hoe belangrijk het is om dát leven voor jezelf te creëren wat ten diepste écht bij jou past, zowel voor moeder áls voor haar zoon...

Kijk eens hoe ver ik kan!
Geweldig eigenwijs ben je en met grote ogen kijk jij de wereld in.
Al zolang ik jou ken maak jij de mooiste dingen van lego en droom je er van om grote avonturen te beleven en de wereld in te trekken. Hierbij spelen dieren een hele grote rol.

Jouw zintuigen zijn gevoelig en houden de hele dag alles in de gaten, alsof er ieder moment een roofdier uit de bosjes kan springen. Geuren verdraag jij slecht, je hebt woede aanvallen, doet het liefste jouw eigen ding en hebt veel natte en vieze broeken.

De vorige keer dat wij aan de slag gingen vertelde jouw lijf dat je erg boos was toen het niet lukte om geboren te worden op het moment dat jij dit wilde. Jij lag met jouw billen als eerste en daarom ging het allemaal niet zo gemakkelijk, maar jij wilde er uit en wel NU! Helaas moest jij nog even wachten op de dokters die jou met de keizersnede hebben gehaald. Dit duurde voor jouw gevoel véél te lang!
De grote vraag dit keer was hoe het toch komt dat jij niet droog MAG worden. Je wilt het, je kunt het en je durft het, maar iets in jouw systeem schreeuwt heel hard: ‘Ja, maar het MAG niet!!’ Daar werden wij natuurlijk ontzettend nieuwsgierig van, want waarom zou jij niet droog mogen worden en van wie niet en sinds wanneer dan niet? Papa en mama wensen namelijk niets liever voor jou!
Jouw lijf liet toen allereerst weten dat er onder al die woede van jou heel veel onzekerheid en pijn verstopt zit en ook vertelde het dat jij het lastig vindt om de wereld om jou heen te laten weten hoe het nu eigenlijk écht met jou gaat, want veel van jouw emoties houd jij voor jezelf.

We gingen nog een stapje verder samen op deze ontdekkingsreis en ineens leek alles samen te komen: jouw grote behoefte om de wereld te gaan ontdekken, te gaan reizen op jouw eigen manier is een groot onvervuld verlangen van jouw mama en ook jouw opa houdt van reizen!
Iedere dag naar school gaan en zoveel dingen moeten staat jouw ontdekkingsdrang in de weg.
Jouw territorium is veel te klein! Ach, ik geloof dat zelfs de wereld voor jou nog te klein is! Jij wilt creëren, ontdekken en de mooiste dingen voor jezelf gaan ‘op-bouwen’! Je kunt de vrijheid allang van verre ruiken en hebt samen met jouw beste vriend reeds de meest geweldige plannen uitgedacht. Helaas moet er moet eerst nog zo veel gebeuren en één van die dingen is groot genoeg en droog achter de oren worden…
Lieve jij, ik begrijp het, wat is het duidelijk: jij wilt het allerliefste buiten je broek plassen en wel met zo’n big smile op jouw koppie van ‘Kijk eens hoe ver ik kan!!’, maar ‘de broek’ moet nu nog én moest vroeger in jouw familie aanblijven vanwege -verstandige- gemaakte keuzes. De broek bleef veilig dichtgeritst en dichtgeknoopt in plaats van het hart te volgen, de boel open te gooien en het gewoon te gaan doen.
Mensen moeten jou nu constant achter de broek aanzitten om jou -met bepaalde dingen- in beweging te krijgen. Geen wonder dat jij jezelf geen tijd gunt om te gaan plassen, er is namelijk geen tijd te verliezen om dát te gaan doen wat jij het allerliefste wilt: de wereld intrekken op jouw eigen-wijze manier, helemaal voor jouzelf alleen in plaats van achter de mening van een ander aan te lopen.

Ik ben benieuwd waar deze reis met jou ons met z’n allen naar toe gaat brengen,
maar ik ben vereerd dat ik een stukje met jullie mee op weg mag!