Met het aanbreken van de herfst zijn daar ook weer de frisse mistige ochtenden met laagstaande zon, waardoor de natuur door een warme deken lijkt te zijn ingepakt.
Twee weken terug werd ik op een vroege ochtend verrast door zo’n prachtig staaltje van de natuur, pure schoonheid! Zo’n moment waarop ik geen telefoon in mijn jaszak voelde om het plaatje vast te leggen…
Het pad waarop ik fietste wordt omgeven door prachtige oude majestueuze bomen, met indrukwekkende bladerdaken. Het samenspel van de ochtendmist en de laagstaande zon, zorgde gedurende één kilometer lang voor een spectaculaire waterval aan zonnestralen door de bladeren heen. Een immens gevoel van geluk borrelde in mij omhoog en ik kon niets anders doen dan het uitspreiden van mijn armen, lak hebbend aan de gedachtes van andere fietsers op datzelfde fietspad.
Mijn dag begon daardoor geweldig en de rest van de dag heb ik de stralen met mij meegedragen, waardoor ik straalde van binnenuit!
Dat deed mij denken aan de beroemde tekst van Marianne Williamson: Niet onze duisternis, maar het licht in ons is wat wij het meeste vrezen.
Wat voelde het heerlijk om te stralen! En natuurlijk kreeg ik ook reacties: in de vorm van woorden en de glimlach van voorbijgangers. Maar hoe vaak krijgen wij op onze ‘schittermomenten’ ook niet te maken met negatieve reacties, reacties van afgunst en jaloezie en hoe moeilijk is het dan om op zo’n moment de moed te hebben om te blijven stralen, te blijven staan waar je voor staat, fier rechtop zoals kleine kinderen dat nog zo goed kunnen.
Wees dapper en straal, laat je licht schijnen en laat jezelf zien in al je grootsheid, aldus Marianne Williamson. Stralen is besmettelijk en als jij durft te stralen, geef je anderen in jouw omgeving onbewust misschien net dat ene zetje om dat zelf ook te doen!
Wees daarom jezelf en durf te schitteren en te stralen zoals alleen jij dat kunt, want je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst!
