Bewegen = leren
Onze ontwikkeling gaat volgens een vaste opbouw en begint al in de baarmoeder. Je ontwikkelt tijdens deze periode allerlei automatische bewegingspatronen die we de 'primaire reflexen' noemen. Deze primaire reflexen zorgen ervoor dat een baby geboren kan worden, kan overleven en zich kan ontwikkelen.
Door spontaan te bewegen raken primaire reflexen na enkele maanden geïntegreerd in ons systeem. Met 'integreren' wordt bedoeld dat de reflexen in ons onderbewustzijn worden 'opgeborgen' en weer tevoorschijn komen als het onveilig is (stress). Pas als een reflex volledig is geïntegreerd, kun je je vrij bewegen en ontwikkelen, waardoor je controle krijgt over je handelen. Dit is het moment dat de primaire reflex overgenomen wordt door een hogere vaardigheid die aangestuurd wordt door de posturale reflexen.
Posturale Reflexen
Een maand of drie na de geboorte beginnen de posturale reflexen zich te ontwikkelen. Deze nemen geleidelijk de primaire reflexen over. Deze posturale reflexen noemen we ook wel 'houdingsreflexen' en helpen ons om te gaan met de zwaartekracht. Zij zorgen ervoor dat we leren zitten, kruipen, lopen, springen en ons gemakkelijk kunnen verplaatsen. Ze hebben als functie stabiliteit, coördinatie en je lekker in je vel voelen (fysiek en emotioneel).
Hogere vaardigheden als praten, lezen en schrijven worden ook aangestuurd door deze posturale reflexen. Op deze manier rijpt ons zenuwstelsel steeds een stukje verder en kunnen wij ons steeds meer eigen maken.
Een verhelderend blog over de vergelijking van onze hersenen met de verdiepingen in een huis en hun bijbehorende thema's.
Stevige fundering
Je kunt de manier waarop onze reflexen worden opgebouwd vergelijken met de fundering van een huis. Als er iets mis is gegaan met het inslaan van één of meerdere van de funderingspalen dan 'wiebelt' het hele huis.
Sommige muren zullen -zelfs na vele reparaties- scheuren blijven vertonen, hoeveel zorg en aandacht je ook aan het huis geeft.
Zo is het ook met onze reflexen: is een primaire- of posturale reflex onvoldoende geïntegreerd dan kunnen we het probleem wat ervaren wordt nog zoveel zorg en aandacht geven, maar zolang we niet teruggaan naar de fundering zal het probleem blijven bestaan. Het kind (of de volwassene) blijft steeds maar tegen dezelfde problemen aanlopen waardoor het kind uiteindelijk vreselijk gefrustreerd kan raken wat zich kan uiten in een overgevoeligheid
Soms gaat er iets mis...
Door problemen tijdens de zwangerschap, een moeizame geboorte (bijv. keizersnede, tang- of vacuümverlossing, een snelle of juist heel langzame bevalling), trauma' s na de geboorte of genetische factoren, kan het gebeuren dat reflexen niet geactiveerd óf geïntegreerd raken. Reflexen kunnen ook -zoals eerder genoemd- op latere leeftijd als gevolg van een trauma zoals een ongeluk, val, ziekte of ingrijpende gebeurtenis weer actief worden en blijven...
Deze niet-geïntegreerde nog actieve reflexen storen de ontwikkeling van kinderen en het dagelijkse leven van de volwassene. Wij zijn namelijk niet in staat de reflex te onderdrukken en hebben daardoor geen invloed op de sturing van ons lichaam en/of gedrag. De reflexen zijn ons de baas.voor de wereld om hem/haar heen.
Dan zien we kinderen die niet goed kunnen zitten, staan of motorisch onhandig blijven. Kinderen die moeite hebben met schrijven, steeds afbrekende potloodpunten, te strakke pengreep, te dicht op het papier zitten of juist te ver af. Of kinderen die ontzettend wiebelig zitten op hun stoel, omdat de ongeïntegreerde 'Spinal Galant reflex' keer op keer geprikkeld wordt door de rugleuning van hun stoel en door hun broekband. Deze kinderen willen misschien wel stilzitten, maar kunnen het simpelweg niet vanwege de reflex die de aandacht op eist.
Niet-geïntegreerde reflexen kunnen zich uiten in:
- Leerproblemen zoals: lezen, schrijven en rekenen, luisteren,
- Overbeweeglijkheid en daardoor moeite hebben met stilzitten en/of stilliggen,
- Boosheid, drift, depressie,
- Slaapproblematiek: inslapen, doorslapen, nachtmerries, slaapwandelen,
- Overgevoelig zijn voor geluid, licht, geur, smaak en/of aanraking,
- Buikpijnklachten
- Ontlastingsproblemen
- Zindelijkheidsproblematiek na het 5e jaar,
- Problemen omtrent het eten, praten, (mondontwikkeling),
- Motorisch onhandig zijn,
- Vaak ziek zijn of kwaaltjes onder de leden hebben: oorpijn, buikpijn, eczeem,
- Duizeligheid, hoogtevrees, wagenziekte,
- Angsten, extreem verlegen, perfectionisme, weerbaarheid
- Trauma en stress
- etc....
Het fijne is dat met behulp van reflexintegratie opgespoord kan worden welke reflexen nog niet geïntegreerd (actief of juist inactief) zijn en met behulp van simpele oefeningen -die aan de ouders geleerd worden- kunnen reflexpatronen alsnog geïntegreerd worden zodat de energie die dan ineens over is, door het lichaam eindelijk gebruikt kan worden voor iets anders.
Tijdens een oriënterend gesprek kijk ik graag samen met u of deze methode iets is voor uw kind of wellicht iets voor uzelf.
tot Jutters!!
